شناسایی و اولویت بندی موانع مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی با استفاده از روش تصمیم گیری آنتروپی - فازی

مقدمه و هدف: امروزه یکی از چالش های پیشروی مدیران سازما ن ها، مدیریت بر راهبردهای سازمانی است. موانع متعددی بر سر راه مدیریت راهبردی، اجرای استراتژ ی ها را با مشکل رو به رو می کند. نظام مدیریت راهبردی در حوزه ورزش، به دلیل موانع موجود، از کارآیی و اثربخشی لازم برخوردار نمی باشد. بنابراین هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع موجود مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی است. روش شناسی: روش پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بوده و داده ها به صورت میدانی و از طریق پرسشنامه گردآوری شد. جامعه آماری شامل کلیه مدیران وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی است که حجم آن بر اساس تمام شماری 81 نفر تعیین شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته است. اعتبار پرسشنامه، با استفاده از روش اعتبار صوری و محتوایی و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (86% = α) تایید شد. برای تعیین موانع برنامه ریزی راهبردی در گام اول، مولفه ها و شاخص های موانع مدیریت راهبردی با مطالعه ادبیات و پیشینه تحقیق و مذاکره با خبرگان، استخراج شد؛ در گام بعد، اهمیت مولفه ها، با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای تایید شد. مولفه ها و شاخص ها با توجه به ماهیت شان ( مبهم و غیرقطعی بودن)، با استفاده  از روش آنتروپی- فازی وزن دهی و اولویت بندی شدند. میزان تاثیر هریک از عوامل به عنوان یک مانع در برنامه ریزی راهبردی نیز با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی، تعیین شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، عوامل مدیریتی، تخصیص منابع، نیروی انسانی، ادراکی، ارتباطی، اجرایی، راهبردی، ارزیابی، فرهنگی به ترتیب به عنوان موانع مهم و موثر در مدیریت راهبردی وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های ورزشی هستند. با توجه به نتایج، عوامل مدیریتی، مهمترین و تاثیرگذارترین مانع و عوامل فرهنگی، کم اهمیت ترین مانع محسوب  می شوند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، بنظر می رسد مدیران و برنامه ریزان وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون های، باید برای موفقیت و ارتقاء کیفیت مدیریت راهبردی به موانع شناسایی شده توجه و برای رفع آن ها اقدام  نمایند.